💥බැද්දේ කුමරිය දෙවන ඇරඹුම 💥

💥බැද්දේ කුමරිය කොළඹ ඇවිත් 💥

(13 වෙනි කොටස)

කොළඹ පදිංචියට විත් මාසයක් යනකල, ලොකු පුතාව කොළඹ පාසැලකට ඇතුලත් කරගන්නට අපට ලැබින. එය මගේ විශාල ජයග්‍රහණයක් ලෙස මට දැනුනේ ,දරුවන්ට හොද අනාගතයක් සලසා දීම සදහාම මම කොළඹ පදිංචියට ඒමට ගත් උත්සහය මල්ඵල ගැනිවි ඇති නිසයි.

සැමදා උදේට මහත්තයා රැකියාවට යන්නට පෙර ලොකු පුතාව පාසැලට බස්සා ගිය අතර දවල්ට විමලා නංගි පාසැලට ගොස දරුවා ගෙදර එක්ක එන්න පුරුදු විය. එය අපට ලොකු පහසුවක් විය. මට ගෙදර වැඩත් බාල දරුවන් දෙදෙනාගේ වැඩත් තිබෙන නිසා විමලා නංගි අපේ ගෙගෙදර නැවති සිටිම ඉතා පහසුවක් විය.

"නංගි කොළඹ ඇවිත් ඉන්න එක මට හරිම ලේසියි "

"ඒත් ඉතිං තව ටික කාලයයි මට මෙහේ ඉන්න වෙන්නේ....මගේ කසාදය කෙරෙන්න ලඟ නිසා,මට ගමේ යන්න වෙනවා. ..."

ඒක තමයි ....මේ ළමයි තුන්දෙනත් නංගිට එකතු නිසා පහුගිය කාලේ මම හරි ලේසියෙන් ගෙදර වැඩ කටයුතු ටික කර ගත්තා...."

"කසාඳ බැන්දයි කියලා නෑ, මම විවේකයක් ලැබුන වෙලාවට කොළඹ එන්නම් අක්කා...."

ටික කාලයක් කොළඹ අපේ ගෙදර නැවති සිටි විමලා නංගි, විවාහ වීම පිනිස ගමේ ගිය කල මට ගෙදර වැඩ ගොඩ විය. දරුවන් තුන් දෙනෙක්ගෙ වැඩ තනියම කර ගැනිම, ඔවුන් පාසැල් රැගෙන යාම වැනි බොහෝ වැඩ මට ගොඩ ගැසිනි...අවසානයේ මහත්තයා ඒයටද පිලියමක් යෙද විය.

"ලොකු පුතාව උදේට ඉස්කෝලේ එක්ක යන්නයි , හවසට ගෙනත් බස්සන්න මම යාළුවෙක් ගෙ කාර් එකක් ලෑස්ති කර ගත්තා. පොඩි ගානක් ඒකට එයාට දෙන්න වෙනවා.....ඒත් ඒක ඔයාට ගොඩක් පහසුවක් වෙයි. ...."

"ඒක නම් ලොකුම දෙයක් , විමලා නංගි ගමේ ගියාට පස්සේ, මම මේ ලොකු පුතාව ඉස්කෝලේ එක්ක එන්න යන්නේ හරිම අමාරුවෙන් ...පොඩි දරුවො දෙන්නත් එක්ක යන්න එපෑ....."

" එහෙනම් මීට පස්සෙ ලොකු අය්යා ඉස්කෝලේ යන්නෙ කාර් එකකද...අපටත් ආසයි කාර් එකේ රවුමක් යන්න ...."

"චූටි දුවයි ,පොඩි පුතයි දෙන්නා ලොකු පුතා ඉස්කෝලේ යන එන වෙලාවට බලාගෙන ඉන්නේ ආසාවෙන් වගේම දුකෙන්....ඒගොල්ලන්ට කාර් එකේ යන්න බැරි නිසා....ලොකු පුතා ඉස්කෝලේ ගෙනියන සූට් කේස් එක වතුර බෝතලේ ඇරගෙන ඉස්කෝලේ ඇරිලා එනකොට

"ඩොක්කා පීක් " ඩොක්කාපීක් කියලා කෑගහනවා..... ඩොක්කා කියන්නේ අය්යට....පීක් කියන්නේ කාර් එකට...මේ පොඩි දරුවො දෙන්නා හරි ආසයි වාහන වල යන්න ...."

අපි කොළඹට විත් අවුරුදු දෙකක කාලයක්ද ගෙවි ගොස් ඇත. දරුවන් තිදෙනා එන්න එන්නම ලොකු මහත් වෙමින් කාලය ගත වි යයි. කාලය හෙමිහිට ගෙවි යන්නේ ජිවිතයට තව අලුත් අත්දැකීම් වගේම කරදර කාලද උදාකරමින්‍ ය.....

අපේ විවාහයෙන් පසු තවමත් සුමල් මහත්තයා එයාගෙ තාත්තා අක්කා බලන්න ගමේ ගොස් නැත. මට ඒ ගැන ඇත්තේ ලොකු දුකකි. මම නිසා ඔහුට ඔහුග් දෙමව්පියන් නෑදෑයින් නැති වී ඇත. ඒ වගේම ඔහුට තිබුන දේපළ සියල්ල නැතිවි ඇත... මගේ හිතට ඒ ගැන ඇති වි ඇත්තේ ලොකු දුකකි. ඒත් මම කියලා මොනවා කරන්නද....

දරු තිදෙනා එන්න එන්නම ලොකු මහත් වෙමින් කාලය ගතවි යයි. දෙවන පුතාද පාසැල් යන්නට පටන් ගෙන ඇත. දැන් ඔවුන් දෙදෙනා පාසැල් එක්ක යෑම වගේම ගෙදර එක්ක ඒමද මමම කරන්නෙමි. උදේට ඔවුන් සමඟ පාසැල්‍ යන මම, පාසැල ඇරෙන තෙක් බාළ දියනිය සමග, පාසැලේ අනෙක් දරුවන්ගේ මව්වරුන් සමඟ කාලය ගත කරන්නෙමි. මට දැන් පාසැල් දරුවන්ගේ මව්වරුන් යෙහෙළියන් වි ඇත. දරුවන්ගේ පාසැල ඇරෙන වේලාව වනතෙක් අපි ඕප දූප දොඩවමින් පාසැලේ නිදහස් බිමක කාලය ගත කරන්නෙමු.

"අම්මේ තාත්තා අද,වේලාසන ගෙදර ඇවිල්ලා....ගොඩක් දුකෙන් වගේ ඉන්නෙ...ඇයි දන්නෙ නෑ..."

සුමල් හදිස්සියෙ කන්තෝරුවේ සිට අවෙලාවේ ගෙදර ඒම දරුවන්ට මෙන්ම මටත් ප්‍රරේහෙළිකාවක් විය.

"ඇයි මහත්තයා අද අවේලාවේ ගෙදර ඇවිත් ..."

"සුනිලා....හරි වැඩේනේ....අපේ තාත්තට හොදටම අමාරුයි කියලා කන්තෝරුවට ටෙලිගෑම් එකක් ආවානේ ...., ඉක්මනට ගෙදර එන්න කියලා ඒකේ තිබුනේ ...මම මොකද කරන්නේ දැන් ....? මම බැලුවේ තාත්තා සනිප නැත්නම් මම ගෙදර නොගිහින් බෑනේ....මම දැන්ම ගමේ ගිහින් තාත්තා බලලා එන්නම් සුනිලා ...අවුරුදු ගානකින් මට තාත්තා බලන්න යන්නත් බැරි උනා, මට දැන් නම් දුකේ බෑ....ඔයාට විමලා නංගි ඇවිත් ඉන්න නිසා තනියක් නෑනේ, දරුවො එක්ක ගෙදර ඉන්න...."

"නෑ නෑ සුමල් ඔයා ගමේ ගිහින් එන්න...මට තනියක් නෑ...."

මාව ගෙදර අයගෙ අකමැත්තෙන් කසාඳ බැන්දාට පස්සේ මහත්තයා මේ ගමේ යනවාමයි....ඔහුගෙ තාත්තාට අසනීපයි කියලා එතකොට ටෙලිග්‍රෑමය කන්තෝරුවට එව්වේ....ඔහුගෙ අක්කාද...?ශාන්ත අය්යාද...? ,සිරිදාසද....?

සුමල් මහත්තයා හදිසියේ තාත්තා අසනීප වි ගෙදර ගොස් දින දෙකකට පසු හදිසියේ කන්තෝරුවේ සුමල්ගෙ යාලුවො දෙන්නෙක් අපේ ගෙදර ඇවිත් කිව් කාරනාවෙන් මගෙ හිත හොදටම රිදිනි...දුක හිති ඇඩින....

"සුමල් තාත්තා බලන්න ගෙදර ගිහින් දවසකට පස්සේ, තාත්තා ආන්ත්‍ර වෙලා....තාත්තා නැති වෙන්න ඉස්සර සුමල්ව දකින්න ආසයි කියලා නිතර කිය කිය ඉදලා තියෙන්නේ ....එයාගෙ අක්කා සුමල් එක්ක තියෙන කේන්තියෙට පනිවිඩයක් එවලා නැත්තේ....සුමල් කන්තෝරුවට පනිවිඩයක් එවලා තිබුනා ඔයාට මේ විස්තර කියන්න කියලා ...ඒකයි අපි මේ වැඩ ඇරිලා එන ගමන් ඇවිත් ඔයාට පණිවිඩය කිව්වේ...."

"එතකොට කවද්ද මරණය තියෙන්නේ ...?

"හෙට හවස...සුමල්ගෙ ගමේ මරණය තියෙන්නේ ....අපි කට්ටියක් හෙට වාහනයක මළගෙදර යන්න හදන්නේ....ඒ නිසා, සුනිලටත් අපිත් එක්ක මළගෙදර යන්න පුලුවන් ......සුමල් කිව්වා ඔයාවත් මළගෙදර අපට එක්ක එන්න කියලා ..."

"අනේ හොදයි මම එහෙනම් හෙට ලෑස්ති වෙලා ඉන්නම් මල ගෙදර යන්න...ලොකු දෙයක් ඔයගොල්ලෝ මාව එක්ක යන එක...."

"එතකොට සුනිලා මේ දරුවො තුන් දෙනාව කොහොමද එක්ක යන්නේ....?මේගොල්ලෝ තාම පොඩි වැඩියිනේ..."

"නෑ මම ඒගොල්ලන්ව විමලා නංගි එක්ක තියලා තනියම එන්නම්...."

පසු දින සුමල් මහත්තයාගේ කන්තෝරුවේ කට්ටිය සමඟ මම ඔවුන් ලෑස්ති කරගෙන තිබුන වාහනේ , මහත්තයාගේ පියාගෙ අවමඟුලට සහාභාගි වුනෙමි. අහල ගම් හතකට ආයුර්වේද වෙද මහතකු වු ඔහු විශාල සේවයක් කල බැවින් ඔහු වෙනුවෙන් බොහෝ සෙනඟක් අවමඟුල වෙනුවෙන් සහභාගි වි තිබුනේය.

අහල ගම් හතක් පුරාවට සුප්‍රසිද්ධ වෙද මහතකු වු සුමල්ගෙ පියාගෙ අවමංගල්‍ය ඉතා ඉහලින් ගමේ ගෙදර පැවත් විය. මුළු ගමම ගොක්කොළ වලින් සරසා සරසා සුදු කොඩි ඇද තිබුනි. එකිනෙකා හදුනා ගැනිමට බැරි තරම් සෙනගක් ඔහුගෙ අවමඟුල වෙනුවෙන්‍ සහභාගි වි තිබුනේය.

සුමල්ගෙ පියාගෙ මළගෙදර කටයුතු වෙනුවෙන් ඔහුගෙ කන්තෝරුවේ බොහෝ මිතුරන් කොළඹ සිට ගොස් එයට සහභාගි වීමත්, මමත් ඔවුන් සමගම එයට සහභාගි උනත් ,සුමල්ගෙ නෑදෑයෝ කවුරුත් මා සමග ඒතරම් හොදින් කතා බහ නොකලේය. මම වැඩිය කාටවත් මුණ නොදි, සුමල්ගෙ කන්තෝරුවේ ගෑනු යාලුවන් සමගම මළගෙදර තුල රැදි සිටියෙමි

කන්තෝරුවේ යාලුවන් සමගම එයට සහභාගි වි නැවත එදිනම ගෙදර ආවේ මාව කිසි කෙනෙක් හරියට පිලි නොගත් නිසයි . ඔවුන්ට තවමත් මම සුමල්ව හොරෙන් කසාඳ බැන්ද කතාව මතක තියාගෙන, මගෙන් පළි ගන්නට මෙන් හැසිරෙති. සුමල්ගෙ අක්කා ඇස් කොනකින් වත් මාදෙස නොබැලිය. මමත් ඇය මග අරිමින්ම මළගෙදර සෙනග අතරේ සැඟවි උන්නෙමි.

තාත්තාගේ මළගෙදර දිනට පසු දින, සුමල් මහත්තයා ගෙදර එන බව මට පැවසීය. ඉන් පසු ඔහු නැවත හත් දවසේ දානයට සහභාගි වෙන්නටද වේලාසන ගමේ එන බවත් මට පැවසීය.

ඔහුට මළගෙදර කටයුතු වලට නිදහසේ සහභාගි වි එන්නට කිව් මම එදිනම, ඔහුගෙ යාළුවන් සමග ඔවුන්ගේ වාහයේ හවස කොළඹ බලා ආවෙමි. එදින සුමල්ගෙ සහොදරිය මා සමඟ කතා බහ නොකිරිම මගෙ හිතට ඇති කලේ ලොකු කණගාටුවකි.

එදින සිරිදාස හා ජයන්ති පැමිණ මා සමඟ හොදින් කතා බහා කිරිම නම් මගේ හිතට හොද විය. ඔවුන් සමඟ අවුරුදු නමයක පමණ පිරිමි දරුවෙකුද මළ ගෙදරට සහාභාගි විය. අවසානයේ මම ඒ දරුවා හැදින ගත්තෙමි.

ඔව්...ඒ සුමල් මහත්තයාගේ හැඩහුරුකම් ඇති සුමල්ගෙ හා මාළිගෙ එකම දරුවා විය. ඉපදුන මොහොතේ සිට මාස තුනක් පමණ මගේ අත් දෙකින් හදාවඩා ගත් දරුවාම විය. අනේ....ඔහු, සුමල්ගෙ පෙනුමම ඇති යස, පිරිමි දරුවෙක් විය. සුදු ලොකු දිග කොට කලිසමක් ඇඳ, සුදුඅත් දිග කමිසයක් ඇද සිටින ඔහු,ඉතා පිලිවෙලට තෙක් ගා ඔළුව පිරා ඇත .

"පුතාට මේ නැන්දව මතකද...? සිරිදාස දරුවාට මාව හදුන්වා දුන්නත් ඔහුට මා ගැන මතකයක් නැත. ඔහු මාහා යාන්තමට සිනා සුනා පමනි. සුමල්ගෙ හැඩරුව ඇති ඔහු දැන් පාසැලේ නේවාසිකාගාරයේ සිට පාසැල් යන බව මට කිවේ සිරිදාසය. මාලිගෙ සියලු දේපළ හිමිකාරයා වන ඔහුව සැවොම ඉතා ආදරයෙන් සලකා, බලා ගන්නා බව නම් පෙනේ....ඔහුත් ඔහුගෙ සීයාගේ මළගම වෙනුවෙන් එදා පාසැලේ නේවාසිකාගාරයේ සිට මළගෙදර පැමින සිටියේය. ඔහුව නේවාසිකාගාරයේ සිට රැගෙන විත් ඇත්තේ සිරිදාස බව මට කතා බහෙන් තේරුනි.

සුමගෙ පියාග් මල ගෙදර කටයුතු හා හත් දවසේ කටයුතු අහවර උනත් , සුමල් බොහෝ කනස්සල්ලෙන් ඒ කාලය තුල ගත කිරිම මගේ හිතටද දුකක් විය . මම නිසා ඔහුට ඔහුගෙ පියා ගෙ මරණින් පෙර නිතර ඔහු බලන්න යන්නට නොලැබිම ගැන ඔහු දුක් වෙනවා ඇත .ඔහු ඒ ගැන මගේ මුහුනට නොපැවසුවත් ඒ බව නම් මම හොදාකාරවම දනි.

කාලය වේගයෙන් ගලා යන්නේ, මම බොහෝ ඉක්මනට කොළඹ ජිවිතයට පුරුදු පුහුණු වෙමින්‍ ය. අවට ගෙවල් වල අසල්වැසියන් සමඟද මම දැන් මිතුරු වි ඇත. අල්ලපු ගෙදර සිටින දෙමල පවුළ, ඊට එහා ගේදර සිටින මුස්ලිම් පවුළ හා ගොඩක් ලඟින් තව සිංහල පවුල් දෙක තුනක්ම අපට ආශ්‍රය කරන්නට ලැබුනි. ඔවුන්ගේ දුවා දරුවන් සමඟ අපේ දරුවන්ද හවසට සෙල්ලම් කිරිමට යෑම උදේට පාසැල් යාම ,ගැහැනු අය කෑම බීම හුවමාරු කර ගැනීම, පත්තර සඟරා හුවමාරු කරගෙන කියවීම, මැහුම් ගෙතුම් ගැන කතා බහා කිරිම ඒ අතර තිබුන හොද දේවල් විය.

අහල පහල ගෙවල් වල සිටින රජයේ සේවකයින් ගේ බොහෝ බිරින්දෑවරු රැකියාවන් නොකල නිසා, මට ඔවුන් සමග සතුටු සාමිචියේ යෙදෙන්න හැකිවිම, මගේ හිතට බොහෝ හොද විය.

"මම වැඩට ගිහාම ඔයාට පාළු නෑනේද දැන්.. ?

"අනේ නෑ අහල පහල ගෙවල් වල ගෑනු අය දැන් මාත් එක්ක දැන් හරි යාළුයි. දරුවන්ටත් යාළුවො හම්බවෙලා ඒගොල්ලන්ටත් සතුටුයි ."

"ඒ උනාට සුනිලා දරුවන්ව වැඩිය ඒ අයගෙ ගෙවල් වලට නම් අරින්න එපා. ඒ දරුවො ආපුවහම ඔයත් ඒ කිට්ටුව ඉදන් ඒගොල්ලො සෙල්ලම් කරනවා බලාගෙනය ඉන්න. "

"ඒක නෙමේ ඔයා තාත්තගෙ තුන්මාසේ දානයට ගමේ ගිහින් උදව් කරන්න ඕන නේද? නැත්නම් ඒක හරි නෑනේ ....මටත් හරි ආසයි ඔයගොල්ලන්ගෙ ගමේ ,ගෙදර යන්න ඒ උනාට මම එනවට අක්කා කැමති නැතුව ඇතිනේ...."

"ඔව් සුනිලා, ඔයා දැන්ම එහෙ යන්න ඕනෙ නෑ....ඒගොල්ලන්ටත් ලැජ්ජාවක් තියෙන්නේ ඔයාට මූණ දෙන්න. මොකද අපේ වෙඩින් එකට ඒගොල්ලෝ ආවෙත් නෑ, එක එක්කෙනා එක්ක මටයි ඔයාටයි බැනලා තිබුන නිසා...."

"ඒකට කමක් නෑ....මට ගමේ යන්න ඕන කමක් නෑ, ඔයා ගිහින් එන්නකෝ. "

කාලය ගෙවි ගිහින් චූටි දුවට අවුරුදු තුනකුත් ලබා ඇත. ලොකු පුතාට දැන් අවුරුදු නමයකි. එයා දැන් තනියම පාසැල් යන්න එන්න පටන් ගෙන ඇත. සුමල් මහත්තයාට අමතරව ලොකු පුතාද දැන් මට අවශ්‍ය බඩුමුට්ටු ගන්න කඩේ ගොස් ඒවා ගෙන එයි. ගෙදර දොරේ වැඩ වලට අමතරව දරුවන් බලා ගන්නා වැඩේ පමනක් මට මේ ගෙදර කරන්න ඉතුරු වි ඇත.

"ඔයා බඩු ගන්න කඩේ යන්න ඕනෙ නෑ ...අපි දෙන්නා මට නිවාඩු තියෙන සෙනසුරාදා ඉරිදාට පොළට ගිහින් සුමානෙකට ඇතිවෙන්න බඩු ටික ගෙනත් තියාගමු. ,මොනව හරි හදිස්සියකට ගන්න ඕන උනොත් ඔයා ලොකු පුතාව කඩේ අරින්න . ඒ දරුවත් දැන් ලොකුයිනේ...."

"ඒ උනාට ලොකු පුතා කඩේ යන්න කැමතිම නෑ, එයාට බඩු පෝලිම් වල ඉන්න බෑ කියලා ... ඒ වගේම එයාට තනියම ගිහින් පෝලිම් වල ඉදලා බඩුගන්න බෑ, සෙනඟ උතුරනවා. ඒ නිසා දුවවත් ඇරන් මට තමයි දවාලට බඩුගන්න යන්න වෙලා තියෙන්නේ ....ඔයාට නිවාඩු තියෙන්නේ සෙනසුරාදා ඉරිදාට විතරයි නේ....."

"ඒක තමයි මේ සිරිමාවෝ බණ්ඩාරනායක ආන්ඩුවේ, දැක්ම ප්‍රතිපත්ති , නිති නිසා, මිනිස්සුන්ට හරියට කන්න බොන්න අවශ්‍ය බඩු මුට්ටු ගන්න විදිහක්වත් නෑනේ ...පිටරටින් ගේන බඩු ඔක්කොම නවත්තලා, ස්වයංපෝෂිතය රටක් කරන්නනේ එතුමියට ඕන වෙලා තියෙන්නේ ....ඒ නිසා මුළු රටේම මිනිස්සුන්ට හරියට කන්න බොන්න වත් නෑ බඩුමුට්ටු ගන්න වෙලා තියෙන්නේ පෝලිම් වල ඉදලා සලාක ක්‍රමයට ....අනේ මන්දා රටට මොනවා වෙන්න යනවද කියලා . "

"ඒක තමයි සලාක ක්‍රමයට බඩු දෙන නිසා බඩු ගන්න ගිහාම සමාගම් කඩේ මිනිස්සු පෝලිම් වල පොර කනවා. මටත් දැන් එපා වෙලා තියෙන්නේ සමුපකාරයට ගිහින්....ලොකු පුතා පව් එයාගෙ වයසට නෙමේ, මාත් එක්ක බඩුමුට්ටු ගන්න ගිහින් බැග් මලු උස්සගෙන එන්නේ....පවුලේ වැඩිමලා නිසා දරුවා ගෙදර හැම වැඩකටම මට උදව් කරනවා. ඉස්කෝලේ ගිහින් ආව වෙලේ ඉදලා මට ගෙදර වැඩට ඉදව් කරනවා. "

"හවස වරුවට වටපිටාවේ දරුවො එක්ක එයාට සෙල්ලම් කරන්න යන්න දෙන්න. පව් ඒ දරුවා ..."

"ඔව්...එයා හරි ආසාවෙන් සෙල්ලම් කරන්න යන්නේ...."

"සුනිලා, දැන් නම් එන්න එන්නම අපට වියදම සැරයි. ඉස්සරහ කාලේ දරුවන්ගෙ ඉස්කෝලේ වැඩ නිසා වියදම් සැර උනොත් මොනව කරන්නද කියලා මට හිතා ගන්නත් බෑ....අපට කියලා අමතර ආදායමක්වත් නෑනේ..... "

"ඔයාගෙ තාත්තා නැති වනකොට, ඔයාට කියලා මොනවත් දේපළ එහෙම ලියලා නැද්ද...?

"ගොඩක් දේවල් අක්කට තමයි ලියලා තියෙන්නේ ....මට තාත්තගෙ බෙහෙත් සාප්පුව ලියලා . ඒත් ඒකට මොනවත් කරන්න විදිහක් නෑ....තාත්තා ලඟ කාලයක් වැඩ කරපු කොල්ලෙක් දැන් ඒක කුලියට ඇරගෙන බෙහෙත් සාප්පුව කරගෙන යනවා. තාත්තා ඉන්න කාලේ වගේ ලෙඩ්ඩුන්ට බෙහෙත් කරන්නේ නෑ. ඒ කොල්ලා මට හැම මාසෙම කඩේ කුලිය දෙන්නම් කිව්වා. ඒක තමයි අපට අමතර ආදායමක් විදිහට ලැබෙන්නේ....ඒත් දැන් මේ එන්න එන්න බඩුමුට්ටු වල ගනන් ඉහළ යන නිසා, අපට ඉස්සරහ කාලේ කරදර වෙයි..... "

"අපේ ගමේ ඉදන් අය්යලා අක්කලා එනකොට ඉතිං හාල් පොල් අල බතල මිරිස් එළවළු එහෙම ගේන නිසා මම යාන්තම් ගෙදර වියදම පිරිමහගෙන කරගෙන යනවා.... "

"සිරිමා මැතිනිය කියලා තියෙනවා ,හාල් වගේ දේවල් කොළඹට ප්‍රවාහනය කරන්න එපා කියලා ,ඒ මැතිනිට ඕනේ අල බතල කවලා මේ රටේ මිනිස්සු ස්වයංපෝෂිතය ආර්තිතයකට ගෙන යන්න. සතොසෙන් හාල් සීනි දෙන්නෙත් ගානට සලාක පොතට විතරයි ....අනේ මන්දා මෙහෙම ගියොත් අපි, අපේ දරුවො කන්ඩ නැතුව මැරිලා යනවා...."

"ඒක තමයි මේ ජ්විපි කොල්ලො කැරළි ගහගෙන එහෙ මෙහෙ සමිති සංගම් දාගෙන මීටින් තියන්නේ, රංඩු කරන්නේ කෑකෝ ගහන්නේ...මුළු රටම ජවිපි පක්ෂය සමග එකතු වෙලා දැන් මුළු රටම එකම ගිනි ගොඩක් වෙන්න යන්නේ...."

"එක පැත්තකින් මිනිස්සුන්ට කන්ඩ නෑ...අනෙක් පැත්තෙන් මේ තරුණ ළමයි පටන් ගත්ත කාලකෝළහාල , ඉවරයක් නැති කරදර මොනව කරන්නද කියලා මට හිතා ගන්න බෑ...."

"සිරිමා මැතිනිය පොලීසි හමුදාව දාලා ඒ කැරළි මර්දනය කරන නිසා , හරියට තරුණ කොල්ලො කෙල්ලෝ මැරෙනවා මේ කාලේ...අපරාදේ තරුණ ජීවිත ..."

" මේ දවස්වල ජ්විපයට වැඩ,කරපු තරුණ ළමයි ගොඩ දෙනෙක් හිර භාරයට ඇරගෙන , පුනරුත්ථාපනය කරනවලු....අනේ මන්දා තියෙන කරදර...."

"සුනිලා ඔයාට කියන්න කාරනාවක් තියෙනවා අපේ අක්කගෙ මහත්තයා ශාන්ත අය්යා , එයාව කොළඹ කන්තෝරුවට මාරු කරලා . අය්යා මගෙන් ඇහුව්වා අපේ ගෙදර ඉදන් එයාට සතියෙ දවස් පහ වැඩට යන්න,පුලුවන්ද කියලා ..

. සිකුරාදා හවස වැඩ ඇරිලා, ගමේ ගිහින් සදුදා උදේට එයාට කෙලින්ම වැඩට එන්න පුලුවන් කිව්වා ගමේ ඉදන්ම....අපි මොකද කරන්නේ...."?

"ශාන්ත අය්යා විතරයි අපට ඔයගොල්ලන්ගෙ ගෙදර අයගෙන් කතා බහ කරන්න , උදව් කරන්න හරි හිටියේ, එහෙව් එකේ එයාට බෑ කියලා බෑනේ ...මේ ගෙදරත් හොදට ඉඩ තියෙන නිසා, අපි එයාට පොඩි කාමරය ඉන්න ලෑස්ති කරලා දෙමු. එයාට එන්න කියන්න ..."

"හැබැයි ඉතිං තියෙන ප්‍රශ්නය අය්යට දියවැඩියාව තියෙනවා, එයාට ඒ විදිහට තමයි අපට කෑම හදලා දෙන්න වෙන්නේ ..."

"ඒකට කමක් නෑ ඔයා එයාට මෙහෙ නවතින්න එන්න කියන්න , මම මට පුලුවන් උපරිමයෙන්ම ශාන්ත අය්යට සලකන්නම්...."

"ඒක ලොකු දෙයක් ...මටත් ඉතිං නෑදෑයෙක් කියන්න ඉන්න එකම කෙනානේ...."

"ඔය දියවැඩියාවට උදේ පාන්දර හිස්බඩ කරවිල කොටලා මිරිකලා බිව්වහම හරියනවා මම ඒවා එයාට හදලා දෙන්නම්..."

"ශාන්ත අය්යට ඉතිං නිතර ඌරු මස් ,හරක් මස් එහෙමත් කන්න ඕනේ ...ඔයාට ඒවත් හදන්න වෙනවා...."

"දඩ මස්, ඌරු මස් නම් මට හොද රහට උයලා පුරුදුයි ...."

"දැන් කවද්ද ශාන්ත අය්යා මෙහෙ නවතින්න එන්නේ...අක්කා එන එකක් නැද්ද අපේ ගෙදර ...?

"අය්යා ඇවිත් මෙහෙ නැවතුනාහම අක්කත් දරුවොත් එක්ක අපේ ගෙදර යන්න එන්න පටන් ගනී.

දැන් චූටි දුවවත් ඉස්කෝලේ දාන්න කාලේ හරි නේද...? දැන් එයාට අවුරුදු පහත් පිරුනනේ..."

"ඔව්, මම ඒවා බලලා ලෑස්ති කරලා තියෙන්නේ , ගෙදර ඉදන් ලේසියෙන් යන්න එන්න පුලුවන් ඉස්කෝලෙකට එයාව දා ගමු....

*ප්‍රිසිලා ගොඩහේවා *

-නැවත හමුවෙමු -