💥ගිමන් හරිමි💥

💥ගිමන් හරිමි💥

(23 වෙනි කොටස )

"ගාමිණි මාමගෙ,ත‍්‍රීවිල් එකේ ඉඩ මදි නිසා මං අනුරාධපුරයේ ගියේ නෑ සුමිත්...... සාමා අක්කලාගෙ අම්මත් ඉතිං බරපතලයිනේ.... දරුවගෙ ඇඳුම් කෑම එහෙම ගෙනියන්න තිබුණ නිසා මං ගෙදර හිටියා... තදවෙලා හිරවෙලා යනකොට දරුවටත් අමාරුයිනේ...."

"ගාමිණි අය්යා ඊයෙ කිව්වා ඔයා කොළඹ යනවා කියලා ,ආයෙත් නොඑන්නම යන්නද හදන්නේ. ....ඒක ඇත්තද ? මම මේ හදිසියේ ආවෙත් ඒක දැනගන්නත් එක්ක...

"

"අපේ අම්මලා ඇවිත් ගියානේ...මම මේ ගෙදර වැඩකාරි වගේ ඔක්කොම වැඩ කරනව කියලා අම්මට හරි කේන්තියි. ඒකයි ඔය මාව ගෙදර එවන්න කියලා මාමට කියලා තියෙන්නේ ...."

"ඉතිං ඔයා ඔය කැමැත්තෙන්ද කොළඹ යන්න හදන්නේ ....එහෙ ගිහින් මොනවද ඔයා කරන්න හිතන් ඉන්නේ..."

"අම්ම නම් මාමට කියලා තියෙන්නේ, බාප්පා මට ගාමන්ට් එකක රස්සාවක් හොයාගෙන කියලා ,ඉතිං ඒකයි ඉක්මනට ගෙදර එන්න කියල තියෙන්නේ ...."

"දැන් ඉතිං ඔයා ගෙදර ගිහාම ...අපේ සම්බන්දෙට මොකද වෙන්නේ...ඔයා එහෙ ගිහාම මාව අමතක කරනවද...?

"මට එහෙම ඔයාව අමතක කරන්න බෑ....ඊටත් වඩා මම අපේ පාදුක්කේ ගෙදර යන්නත් එච්චර කැමතිත් නෑ...මම කැමති ඔයාවත් දැක දැක ඔයා එක්ක කතා බහ කරමින් මෙහෙ ඉන්න තමයි ...."

"අම්මා එන්න කියපු නිසා ,ගාමිණි අය්යලා ඔයාව මෙහෙ නවත්ත ගන්න කැමති වෙන එකක් නෑ...."

"ඔව්...ගාමිණි මාමා මට ඊයේ සල්ලි වගේකුත් ගෙනත් දුන්නා ,දැන් මම මෙහේ අවුරුද්දක් විතර වැඩ කරගෙන හිටිය නිසා ගෙදර යන කොට ගෙනියන්න කියලා ....ඒ උනාට මට ගෙදර යන්න හිතෙන්නෙම නෑ...මම හරි ආසාවෙන් මෙහෙ ඉන්නේ...."

"එහෙනම් දුලීකා අපි මෙහෙම කරමුද...? මටත් දැන් මේ ටැක්ටර් රස්සාව එපා වෙලා ඉන්නේ...මගේ යාළුවෙක් ඉන්නවා මීගමුවේ ....මිනිහා හැම තිස්සෙම කතා කලොත් මට මීගමුවේ එන්න කියනවා, එහෙ ඩැයිවර්ලට රස්සාවල් තියෙනව කියලා .....මීගමුවේ ගොඩක් හොද හෝටල් තියෙනවා , ඔයාටත් ඒ හෝටලේක රස්සවක් හොයාගන්න පුලුවන් එහේ ගියොත්....

ඔයත් ලස්සන නිසා, හෝටලේක රස්සාවක් ඔයාට ලේසියෙන් හොයාගන්න පුලුවන් ...මේ ගෙවල් වල වැඩකාරකම් කරනවා වගේ නෙමේ හොද පඩියකට ඔයාට හෝටලේක ලස්සනට රස්සාවක් කරගෙන ඉන්න පුලුවන් ..... ඒ නිසා අපි දෙන්නම එහේ යමුද..?...අපි එහේ ගිහින් ගෙයක් කුළියට ඇරගෙන ජිවත් වෙමු...."

"ඒ කියන්නේ අපි දෙන්නා කසාද බැදලද යන්නේ....?

"මෙහෙමනෙ දුලීකා ...අපට දැන්ම ගෙවල් වලට කියලා කසාද බදින්න බෑනේ...තාම ඔයාට අවුරුදු දහඅට පිරිලා නැති නිසා...

අනික ගාමිණි අය්යලා කැමති නෑ දැන්ම ඔයාව මට කසාද බන්දලා දෙන්නත්....එහෙව් එකේ අපි මිගමුවෙ ගිහින් ගෙයක් කුළියට ඇරන් එහේ ජීවත් වෙමු...ඔයාට දහඅට පිරුනට පස්සෙ අපි දෙදෙනා කසාද බදිමු...."

"එතකොට ඔයාගෙ අම්මලා....?

"අපේ අම්මලා කොහොමත් ඔයාට කැමති වෙන්නෙ නෑ දුලීකා ....ඒගොල්ලෝ බලන් ඉන්නේ මම ලොකු දෑවැද්දකට ගෑනියෙක් ගෙනෙයි කියලා ....එතකොට ගෙදර දැවැද්දක් නැතුව ,කසාද බදින්න බැරුව ඉන්න අක්කව, මට හම්බවෙන දෑවැද්ද දීලා , කාටහරි එයාව කසාද බන්දලා දෙන්න පුලුවන් නිසා...ඒකයි මට දෑවැද්දට ගෑනියෙක් හොයන්නේ..."

"ඉතිං ඔයා මාත් එක්ක ගියා කියලා දැන ගත්තහම අම්මලා කලබල වෙයිනේ...."

"ගෙදරට නොකියා හොරෙන් යමු....ඔයගොල්ලන්ගෙ ගෙදරටත් කියන්න ඕනේ නෑ....අපි මිගමු ගිහින් රස්සාවක් කරලා පිලිවෙලක් වෙලා, සල්ලි ටිකක් හම්බුනාම ගමේ එමු...."

"එතකොට අපේ අම්මලා මාව හොයයිනේ...එතකොට ගාමිණි මාමලා ...? ඒ කියන්නේ කවද්ද අපි මීගමුවේ යන්නේ....?

"ඔයා කොහොමත් සදුදා ගෙදර යන්නනේ ඉන්නේ....ඒ නිසා ගාමිණි අය්යලාට ඒක ප්‍රශ්නයක් වෙන්නෙ නෑ.....අපි දෙන්නා අද මීගමු යමු...."

"මට බයයි සුමිත්....ගෙදර කවුරුත් නැති වෙලේ නොකියා යන්න...."

"මොකටද බය වෙන්නේ.....ඔයාගෙ ජීවිතේ ඔයාට ඕන විදිහක් හදාගන්න ඕනේ...කවුරුත් ඔයාට ආදරේට නෙමේ මේ වැඩකාරකම් කරව ගන්නෙ...හැමෝම හිතන්නෙ තමන් ගැන විතරයි...."

ගස් කොළන් වලින් වටවුන මාමලාගෙ ගෙදර, වත්තේ වටපිටාවේ අවට කවුරුත්ම නෑ.....කිසිම සද්ද බද්දයක් නැති, ගස්කොළන් වලින් වටවුන ගෙදර සුමිතුයි මායි විතරයි....

මට නුහුරු නුපුරුදු ගතියක් දැනෙන්න පටන් ගෙන ඇත....හිත අමුතු බයකින් ගැහේ...සුමිත් මුකුත් නොකියා එක එල්ලේ මා දෙස බලා හිදින්නේ අමුත් ලෙස දිලිසෙන ඇස් වලිනි.... ඔහුගේ මුහුනේ අමුතු සිනාවක් ඇත. මගේ හිත ගැහෙන්න ගත්තේ අමුතු බයකුත් එක්කය...

"ඔයාට බොන්න මොනව හරි ගේන්නද...? කනව නම් උදේ උයපු බතුත් තියෙනවා ...."

"කන්න බොන්න ඕනේ නෑ....අපි ඉක්මනට යමු කවුරුත් එන්න කලින්....."

සුමිත් අමුතු බැල්මකින් මා දිහා බලාගෙන මා වාඩි වී උන් පුටුවේ ඇන්ද උඩට විත් වාඩි විය.

"ඔයා තනියම නාන්න ගියාද...? තාම කොන්ඩෙ වතුර ...හරි සුවදයි....

ඔහු මගේ කොන්ඩේ අත ගාමින් මගේ කර වටේ අත දමා ගෙන මාව හෙමිහිට ඔහුගේ ඇගට ලංකර තුරුල් කර ගත්තේ මගේ අකමැත්තක් එයට නැති බව දැනගෙනමය. මගේ හිත ගැහෙන්න විය. හිතට දැනුනේ අමුතුම හැඟීමකි... මගේ හිත සතුටින් ආශාවෙන් පිනා යන්නට පටන් ගත්තේ සුමිත්ගේ ආදරනීය උනුසුම් සිප ගැනීමෙනි....ඔහු තව තවත් මාව තදින් තුරුළු කරගෙන නොනවත්වාම මගේ මුහුන සිඹින්න පටන් ගත්තේය.... ඔහුගෙ උණුසුමෙන් පිනා ගිය මාද, ඔහුට තුරුළු උනේ ආසාවෙනි.

"කවුරු හරි එයි...."

"අපි යමු කාමරයට ..."

"මට බයයි"

"මොකටද බය වෙන්නේ...අපි කසාද බදින්න නේ ඉන්නේ...."

"ඒ උනාට නැන්දලා කැමති නෑනේ...."

"නැන්දලා කැමති නැති උනාට මම ඔයාට කැමතියිනේ..."

"ඒ උනාට ඔයගොල්ලන්ගෙ අම්මලා මට කැමති වෙන එකක් නෑ..."

"අපි ඒවා පස්සෙ කතා කරමු දුලීකා ..."

මාව බලෙන් වගේ පුටුවෙන් නැගිට්ටුවා ගත් සුමිත් මගේ අතින් ඇදගෙන ලඟ තිබුණ කාමරයට ගියේ පිස්සුවෙන් වගේ කළබලේමය.

කාමරයට ගිය සුමිත් මාව බලෙන් වගේ උනත්,... මගේ අකමැත්තකුත් නැතුව, ආදරෙන් සිප වැලද ගත්තේ කළබලේමය. ඔහුගෙ ආදර සිපවැලද ගැනීම් වලින් මගේ හිතත් ගතත් සියලු හැගිම්, ආශාවන් වලින් පිරි, ඉතිරි , මට තව තව ඔහුට ලං වෙන්න, තුරුල් වෙන්න ආසාව එයි.. .. ...

ලග තිබුන කාමරයට මාව ඇදගෙන වගේ ගිය සුමිත්....එහි ඇඳේ මාව සතපවාගෙන, උමුතුවෙන් මෙන් මාව සිප ගත්තේ මාගෙ හැට්ටයේ බොත්තම් එකින් එක කළබලේ ගලවමින්‍ය. මගේ උඩුකය නිරුවත් කර, ඔහු එහි මුහුන හොවාගෙන, උමුතුවෙන් මෙන් මා සිප ගත්තේ මගේ කැමැත්ත ඇතුවමය....

වැඩි වේලාවක් නොගොසින් දෙදෙනාගේම සියලු ඇඳුම් කලබලේ ගැලවි යද්දී ආසාවෙන් උමතුවෙන් අප දෙදෙනා හැසිරුනේ සියලු හැගීම ආශාවන් සතපවා ගනිමින්‍ය....

....... ඔහුගේ උණුසුමට යටවී ගෙවුනු ඒ සුන්දර මොහොතේ, දැනුණු ආශා හැඟීම ගොන්න..

., මගෙ ජීවිතයේ මට කවදාවත් නොදැනුන අමුතුම මිහිරක්, සතුටක් දැනුන මොහොතක් විය.

කිසිකෙනෙක් නොසිටි ගෙදර , අවට සද්ද බද්ද කිසිත් නැති වටපිටාවේ ඇති විශාල ගස් කොළන් වල සිසිලස, සිලිසිලිය...අප දෙදෙනාගේ පළමු එක්වීමට ආශිර්වාදයක් සේ මට දැනින... කවුරුත් නැති ගෙදර අප දෙදෙනා, අපේ ලොවේ නිදහසේ හිතේ හැටියට අපේ හැඟීම් ආශාවන් මුදා හැර ගත්තෙ සතුටිනි.

ජීවිතයේ මින් පෙර කිසිදිනක නොදැණුනු මිහිරි හැඟීමක් විඳ දරා ගන්නට හැකි වුණු මට, මගේ හිතේ සතුට ඉතුරුවේය...

සුමිත් මගේ ඇදේ පත්තකට වී ඇස්පියාන තදින් හුස්ම ගනී.....ඔහුගෙ ගත දහඩියෙන් තෙත් වී ඇත. මම ඔහුගේ පපුවේ ඔලුව තියාන ඇස් පියාන සතුටින් උන්නෙමි .

ටික වේලාවකින් එසේ සිටි මට පියවි සිහිය ලද ගතියක් දැනින....මම මේ මොනවද කරගත්තේ.....සුමිත් මට මේ මොනවද කරේ....සුමිත් මගේ අකමැත්තෙන් මට මුකුත් කලේ නෑ නේද...?? කියා සිහි වුනත්....මම මේ මගේ මෝඩකමට, නොතේරුම් කමට, ආශාවෙන් මත්වී මොනවද මේ කර ගත්තේ කියා හිතා ගැනීමට බැරි විය.

මෙපමණ කලක් අමාරුවෙන් රැකගෙන පරිස්සම් කරගෙන සිටි මගේ පිවිතුරු බව දැන් ටික මොහොතකට පෙර මා විසින් කැමැත්තෙන්ම නැති කරගෙන හිදී..... මට මං ගැනම දුක සිතෙයි.... සුමිත් තවමත් ඇඳේ නිදාගෙන ඇස් දෙක පියාගෙන හිදී..... ඔහුගේ මුවේ ඇත්තේ ජීවිතේ ප්‍රතම වරට හිතේ ගතේ තිබු සියලු හැගිම් ආශාවන් සතපවාගත් සතුටකි. මට ටික මොහොතකට පෙර ගතට හිතට දැනුන විශාල සතුට දැන් නැති වී දුකක් දැනීගෙන එයි.... ඒත් මට අඬන්න හිතෙන්නෙ නැත.

"සුමිත් ඇයි අපි මෙච්චර ඉක්මන් උනේ....අපි තාම කසාද බැදලා නෑ... මේ මොනවද ඔයා මට කළේ....."

"ඔයාත් කැමැත්තෙන්නෙ ඉඩ දුන්නේ...."

"ඔව් ඒ වෙලේ මට මොනව උනාද කියලා මතක නෑ....අපි දෙන්නම සතුටින් හිටිය බව ඇත්ත....ඒත් මට බයයි ...මට දැන් මේ විදිහට ඉන්න බෑ... මං ඔයත් එක්ක ඔයා යන තැනකට යන්න එනවා....මට දැන් මේ විදිහට ඉන්න බයයි. මට ළමෙක් හම්බ වෙන්න ආවොත් ...."

"හරි හරි....දැම්ම එහෙම වෙන එකක් නෑ....මම ඔයාව බදින්න කැමතියි කියලා කිව්වනේ....මම ගාමිණි අය්යගෙනුත් ඔයාගැන ඇහුව්වනේ.. ....ඒ ගොල්ලෝ ඔයා කසාද බදිනවට කැමති නැත්තේ මේ ගෙදර වැඩ කර ගන්න කෙනෙක් නැති නිසා....ඔයත් මෝඩයෙක් වගේ මේ ගෙදර වැඩ කර කර ඉන්නවා.... මගේ අකමැත්තක් නෑ...අපි දෙන්නා හොරෙන් බදිමු..... මං හැමදාම ඔයාට කිව්වේ අපි කොහේ හරි ගිහින් කසාඳ බඳිමු කියලා...."

"මගේ වයස තවම අවුරුදු දහසයටත් නෑනේ.... ඒකනේ මං බෑ කිව්වේ.... ඒ උනාට කමක් නෑ, දැන් නම් මං කැමති නෑ තනියම ඉන්න.... ඔයා මාව කොහේ හරි එක්ක යන්න...."

"හරි මං කියන්නම්...."

සුමිත් ඇඳෙන් නැගිට කමීසය අඳින්න විය.

"මං දැන් ගෙදර ගිහින් මගේ ඇඳුම් ටිකත් අරගෙන ටවුමේ බස් ස්ටෑන්ඞ් එකට දැන්ම එන්නම්.... ඔයත් ඔයාගෙ ඇඳුම් ඇරගෙන දොර වහල යතුර මල් පෝච්චිය යටින් තියල ටවුමේ බස් ස්ටෑන්ඞ් එකට එන්න...."

"නැන්දලා මොනව හිතයි ද....මම කොහේ යනව කියලද එන්නේ..."

"නැන්දල ගැන ඔයා හැමදාම හිතුවනේ... දැන්වත් ඔයා ගැන හිතන්න....ඔය කොළ කෑල්ලක මම සුමිත් එක්ක යනවා කියලා ලියලා තියලා එන්න....එතකොට ඔයාව හොයන එකක් නෑ...."

"හා...මම එහෙම කරන්නම්...මට දැන් ඔයා නැතුව ඉන්න බෑ සුමිත්.....මට බයයි ...."

"එහෙනම් තව පැයක් ඇතුළත බස් ස්ටෑන්ඞ් එකට එන්න... මං ඔයාට කියපු විදිහට අපි මීගමු යමු.... යනගමන් අපි ඉස්සරහට කරන දේ කතා කරමු...."

මගේ හිත බයෙන් ගැහෙයි.... මං මොනවද කරන්නෙ කියල හිතා ගැනීමට බැරිය. මොනව වුණත් පිවිතුරු බව නැති කරගත් කෙල්ලක් විදිහටදැන් මට තනියම ඉඳල වැඩක් නැත.....මේ විදිහට මට වෙන කෙනෙක් කවදාවත් කසාඳ බඳින්න ලැබෙන්නෙත් නෑ....එහෙව් එකේ වෙන දෙයක් වෙද්දෙන් කියලා මම සුමිත් එක්ක එයා කියන තැනකට යනවා..... නැන්දලගෙ ගෙදර ඉන්නවට අම්මත් දැන් කැමති නැති එකේ, මං සුමිත් එක්ක යනවා. මං සුමිත් අඬ ගහද්දි නොගියොත් ඔහු මාව අමතක කරල දාන්නත් බැරි නෑ... ඕන දෙයක් වෙද්දෙන්. මං යනව සුමිත් එක්ක. මං මගේ ඇඳුම් ටික බෑගයකට දමා ගත්තෙමි . දන්න අකුරු වලින් කොළයක් ගෙන

" මම සුමිත් සමග යනවා මාව හොයන්න එපා"

කියා ලියා තියා, ගෙදර දොරවහල ඉක්මණට ගෙදරින් පිටවුණේ කොයි වෙලේ නැන්දලා ගෙදර එයිදැයි බියෙනි.

-සදුදාට හමුවෙමු-

*ප්‍රිසිලා ගොඩහේවා *